De flying fox in Mt Magnet stond nog in de kinderen's geheugen gegrift.
Toevallig moest er nog een schaap geschoren worden de avond dat we toekwamen in Cue.
Jammer genoeg waren het de foute, vierkante soort...
Verschillende reizigers meldden lekke banden op het traject Mt Augustus - Tom Price achteraf...
We overnachten aan Mt Augustus - een 24h stop langs de weg halverwege Newman en Karijini. Op deze manier kunnen we op woensdagochtend reeds vroeg aan Dales campground geraken.
De mooiste zwemvijver van het park!
Een vaste waarde zittend aan de tent.
Al was Charlize dan wel meestal de eerste in het water, toch reed ze ook graag op mijn schouders natuurlijk!
4 en 5 zijn de mogelijkheden in het park. De hoogste klasse is 6 - dat gaat van net wat moeilijker tot eender welke bergwand beklimmen.
Het viel Edward op dat dit bord spreekt over 2u over 3km, en een ander bord had het over 3u voor 2km.
Charlize is er gerust in echter.
Algemeen gezien is het vrij moeilijk om een niet-gekke bekken foto te trekken met Charlize en Edward - going with the flow.
We brachten veel meer tijd spelend in het water door tijdens deze trip dan vorig jaar. Het voordeel van alles al eens gedaan te hebben, en 2 dagen extra in het park.
We zagen zeer veel hagedissen tijdens onze trip. Deze was een put aan het graven aan Fern Pool - mogelijk op zoek naar inscecten onder de grond?
Ooit was de Pilbarra een veel tropischer uitziende omgeving blijkbaar. Aan Fern Pool kan je nog zien hoe dat moet geweest zijn. Het is een tropisch paradijs met varens, vijgebomen en papegaaien.
De zonnepanelen nog even verplaatst om gebruik te maken van het laatste licht van de dag om de batterij nog wat meer op te laden. 1 van de 2 batterijen begaf het finaal tijdens de trip, waardoor dit wat meer nodig was dan wenselijk.
Kamperen in de natuur mag dan wel leuk zijn, het is toch ook aangenaam om een restaurant in de buurt te hebben waar je ijsjes kan kopen als je er zin in hebt!
Een jeugdherinnering voor Charlize blijkbaar - ze at het graag bij Smileys, en verloor de zin erin niet!
Het golvende patroon in de rotsen is hier zeer opvallend!
Het hele gezin moest dit uitgeprobeerd hebben!
Net naast de waterval schuilde een jonge bruine slang - de meest gevaarlijke die je hier vinden kan - en wereldwijd de 2de giftigste. Gelukkig plaatsten we onze handen niet per ongeluk waar het zich had genesteld.
Omwille van de slang verkozen de kinderen via het water terug te keren naar het lager gelegen deel van de gorge. Dit ondanks dat Edward het een beetje te fris begon te vinden!
Ik stelde voor om aan het kijkpunt te aperitieven, maar we gingen uiteindelijk onverwacht de kloof in hierachter.
Dit landschap doet me steeds denken aan Afrika.
Mijn entree was niet bepaald gratieus. Schuifelend stapte ik het water in, en desondanks slaagde ik erin van uit te glijden en vallend mijn bovenlichaam nat te krijgen.
We hadden net het stuk kloof na Handrail Pool verkend, en waren allemaal een beetje onderkoeld door die ervaring.
Na een snack aan de auto kozen we er samen voor om opnieuw naar Kermit Pool te gaan. We gingen reeds eerder deze week, maar dit traject vonden we deze keer de beste kloof en dus leek een 2de keer een leuk idee om de voormiddag te vervolmaken.
Deze steen deed het wel zeer vaak, tot verbazing van ons allen.
Een notoir glad deel van de afdaling naar Kermit Pool - maar geen probleem voor ons!
Genomen door een Fransman die 7 jaar in Melbourne woonde reeds, en nu 6 maanden aan het rondrijzen was met zijn vriendin.
Het duurde tot de laatste dag voor we herontdekten hoe graag we Finska spelen!
Foto's nemen van de stok tijdens zijn vlucht was deel van de charme van het spel ook!
Nog een exemplaar. In de late namiddag was het niet moeilijk er 1 te vinden. We hoorden even later dat ook de bruine slangen deze tijd van de dag gebruiken om rond te glijden blijkbaar - wandelaars waarschuwden ons voor 1 even verderop.
Het is opmerkelijk hoeveel bloemen je tegenkomt in deze dorre omgeving - resultaat van de vele regen tijdens het regenseizoen uiteraard.
Het paadje van Eco Retreat naar Joffre's is kort en in een prachtig landschap.
Vuile blije gezichten.
De rit langs de Great Northern wordt opgebroken op basis van de stadjes en roadhouses die je tegenkomt.
Dit schaapje zagen we toen het enkele uren oud was - en vandaag konden we het vasthouden omdat de mama het had achtergelaten (wat later een tijdelijk iets bleek, tot opluchting van de man die het anders ging dagelijks melk moeten gegeven hebben).
Dit schaapje is afhankelijk van de fles. Mama schaap bleek niet meer op de boerderij.
Toen deze boerderij nog volledig op schapen draaide, verbleven in deze kwartieren de rondrijzende scheerders tijdens de weken dat de schapen geschoren moesten worden.
