Crossing the Nullarbor - 1 van de overgangsrites voor Australiers.
Afwassen op de rustieke camping in Quorn.
Sheilas?
De Pichi Richi spoorweg wordt door vrijwilligers onderhouden en uitgebaat. Het is een traject van slechts 39km tussen Quorn en Port Augusta.
We bezochten even een kampeerspot in het nationaal park.
In "the middle of nowhere" ligt Hugh Proby begraven - een jonge veehouder die zowaar verdronk in deze droge regio.
Een van nature voorkomende vogel, maar iets te goed aangepast aan de moderne tijden, en dus stilaan te talrijk aanwezig.
Niet aangegeven als een 4WD track, maar toch...
Alles open!
Waar Tom Kruse thuis was!
Onder de outback schuilt een ondergronds netwerk van waterreservoirs. De ontdekking van deze maakte economisch veel mogelijk voor de pioniers, maar resulteerde ook in een snelle achteruitgang van de hoeveelheid water down under.
Deze oase zou normaal ook woestijn zijn, ware het niet voor de boorput die blijft lopen. Regen valt hier slechts zelden - soms maar om de paar jaar!
Al de begroeiing is maar mogelijk sinds ongeveer 100 jaar geleden de boorput niet meer gecontroleerd kon worden - hij stroomt onafgebroken sindsdien. Enkele jaren geleden werd hij een beetje hersteld, waardoor er iets minder water continu verloren gaat in het artificiele "wetland".
Deze regio is droog. Zeer droog.
Nog slechts 166km op de track en we zijn er!
Een soort museum, bewoond door vrijwilligers die gids spelen zolang ze er verblijven.
We verblijven in een huis uitgehouwen in een heuvel.
Enkel het terras is aangebouwd - al de rest is in de heuvel.
Onze roadtrip draait om meer dan Uluru natuurlijk, maar dit is toch een hoofdreden waarom we aan het rondrijden gingen.
In de schaduw van de namiddagzon is deze hoek prachtig donkerrood.
Ook hier vinden we ze - wildflowers rule.
Op de enkele plaatsen waar de rots wat afgebrokkeld is, groeien grassen aan zijn voet.
Enkel dicht bij de wand, en op plaatsen waar er een semi-permanente waterplas is, groeien ook bomen.
Op restaurant zagen we een tekening gemaallt door Ronnie Allen. Ik zag dat hij uit Docker River kwam, en nam deze foto om eraan te denken daar even te stoppen op onze doortocht langs de Great Central.
Veel rustiger dan de zonsondergang meemaken aan Uluru. Hier waren er maar een handvol andre toeristen, en er was ruim tijd en plaats om te aperitieven en wat te keuvelen met anderen.
Met wat bescherming tegen de vliegen waren de kinderen snel gefascineerd door iets anders dan KT.
In de schaduw van de ochtendzon ziet alles er nog vaal uit.
Eens we in de zon komen, ziet alles er weerom bijzonder levendig uit. De hoeveelheid gras is overdonderend. Ik dacht dat Uluru in het midden van een rode woestijn lag!
...het moet ooit volstaan hebben voor de oorspronkelijke bewoners van deze regio om te overleven.
Edward zag hier voor het eerst een pad in de rotswand - en vanaf dan zagen we het allemaal uit elke hoek....
Het was bijzonder warm rond de middag - gelukkig vonden we nog een klein stukje schaduw achteraan de tent.
