Een door een bron bevoorrade waterlplas aan de voet van Kathleen Gorge - een korte wandeltocht van de weg.
Geweldige kampeerplaats -weg van het massatoerisme aan Uluru. Sites met wat bomen, dingoes die ronddwalen over de camping - het wilde centrum van het land zoals we het graag hebben.
Het was bijzonder warm rond de middag - gelukkig vonden we nog een klein stukje schaduw achteraan de tent.
Edward zag hier voor het eerst een pad in de rotswand - en vanaf dan zagen we het allemaal uit elke hoek....
...het moet ooit volstaan hebben voor de oorspronkelijke bewoners van deze regio om te overleven.
Eens we in de zon komen, ziet alles er weerom bijzonder levendig uit. De hoeveelheid gras is overdonderend. Ik dacht dat Uluru in het midden van een rode woestijn lag!
In de schaduw van de ochtendzon ziet alles er nog vaal uit.
Met wat bescherming tegen de vliegen waren de kinderen snel gefascineerd door iets anders dan KT.
Veel rustiger dan de zonsondergang meemaken aan Uluru. Hier waren er maar een handvol andre toeristen, en er was ruim tijd en plaats om te aperitieven en wat te keuvelen met anderen.
Op restaurant zagen we een tekening gemaallt door Ronnie Allen. Ik zag dat hij uit Docker River kwam, en nam deze foto om eraan te denken daar even te stoppen op onze doortocht langs de Great Central.
Enkel dicht bij de wand, en op plaatsen waar er een semi-permanente waterplas is, groeien ook bomen.
Op de enkele plaatsen waar de rots wat afgebrokkeld is, groeien grassen aan zijn voet.
Uluru sunset
Ook hier vinden we ze - wildflowers rule.
In de schaduw van de namiddagzon is deze hoek prachtig donkerrood.
Onze roadtrip draait om meer dan Uluru natuurlijk, maar dit is toch een hoofdreden waarom we aan het rondrijden gingen.
A.k.a. fool-uru.
Enkel het terras is aangebouwd - al de rest is in de heuvel.
We verblijven in een huis uitgehouwen in een heuvel.
Een soort museum, bewoond door vrijwilligers die gids spelen zolang ze er verblijven.
Nog slechts 166km op de track en we zijn er!
Deze regio is droog. Zeer droog.
Al de begroeiing is maar mogelijk sinds ongeveer 100 jaar geleden de boorput niet meer gecontroleerd kon worden - hij stroomt onafgebroken sindsdien. Enkele jaren geleden werd hij een beetje hersteld, waardoor er iets minder water continu verloren gaat in het artificiele "wetland".
Deze oase zou normaal ook woestijn zijn, ware het niet voor de boorput die blijft lopen. Regen valt hier slechts zelden - soms maar om de paar jaar!
Onder de outback schuilt een ondergronds netwerk van waterreservoirs. De ontdekking van deze maakte economisch veel mogelijk voor de pioniers, maar resulteerde ook in een snelle achteruitgang van de hoeveelheid water down under.
Waar Tom Kruse thuis was!
Alles open!
Niet aangegeven als een 4WD track, maar toch...
Een van nature voorkomende vogel, maar iets te goed aangepast aan de moderne tijden, en dus stilaan te talrijk aanwezig.
In "the middle of nowhere" ligt Hugh Proby begraven - een jonge veehouder die zowaar verdronk in deze droge regio.
