Die konden we proeven door er aan te likken - een citrussmaak die gebruikt wordt in sommige ginsoorten zelfs.
Op weg naar Darwin voor het weekend.
Via KL vanuit KK naar Perth.
Onze vlucht vanuit Sandakan kwam iets na de middag aan, en onze vlucht naar KL vertrok pas om 19u30. Dat gaf voldoende tijd om nog even in 't stad een koffie te gaan drinken terug.
Of gewoon bedenkelijk kijken?
De sun bear is de kleinste beer ter wereld! Gezien in Bornean Sun Bear Conservation Centre.
Enkele ogenblikken later stortte de vogel zich naar beneden om een visje uit de rivier op te grijpen. Vermoedelijk wachtte hij tot een vis een insect ving.
De draden zijn daar gespannen door het WWF, om orang oetans de mogelijkheid te geven de rivier te overbruggen.
De rivier staat hoog deze tijd van het jaar, waardoor we geen krokodillen zagen.
Een minder speciale aap.
Serieuze orang-oetan in 't wild langs de Kinabatangan rivier.
Een donut met suiker en 1 met (vermoedelijk) dadelstroop. Een plaatselijke delicatesse.
De jungle moet wijken voor de palmolie-industrie.
In de refuge centre.
Het was pas bij de afdaling dat we ten volle het landschap konden aanschouwen. Tijdens de eerdere klim was het daarvoor nog te donker - enkel een lamp op ons hoofd gaf ons toen wat licht.
We waren bij de eersten op de top - de andere klimmers vormden een lichtrij op de berg.
Ware het niet dat ik in de laatste kilometer even wat meer op adem moest komen, we hadden de top nog als eerste van de dag bereikt ook...
De laatste kilometers worden door een koord aangegeven. Hier was dat ook nodig om de steile rotswand op te geraken.
6 graden binnen slechts...
Er zijn enkele berghutten waar je kan overnachten. Wij verbleven in de hoogste.
...binnen in de hut!! Geen verwarming hier jammer genoeg. Gelukkig bleken de slaapzaken later adequaat.
Rond 15u kwamen we aan in de hut waar we overnachtten. Niets te vroeg - de laatste meters waren bijzonder zwaar - een gebrekkige voorbereiding en de hoogte zorgden ervoor dat ik nog met moeite maar de laatste trap opgeraakte.
Een vleesetende plant langs de kant van het bergpad.
Het bergpad was afwisselend steengruis, houten trappen, rotsblokken, uit steen samengestelde trappen, ...
Niet dat dit per se nog mogelijk was voor een onervaren klimmer die het al snel genoeg vond gaan, na ongeveer 2u stappen...
Een niet-aflatende stroom van mannen dragen bevoorrading voor het restaurant en materiaal voor de bouw van extra hutten de berg op.
Ongeveer 9km naar de top - eitje...
Kwestie van zeker daar geen last van te hebben bij de beklimming op maandag.
Verse vissen, schelpen, kreeften en (mijn keuze) krab aan een habbekrats te verkrijgen hier.
Vanuit ons appartement zagen we deze wolk dreigend boven de berg hangen die we de volgende ochtend zouden beginnen beklimmen.
(enkele Australische toeristen werden recent het land uitgezet omwille van het negeren van deze raad...)
Veel toeristen hier kunnen niet zwemmen!
Gezien vanop Manukan, voor de kust van Kota Kinabalu.
Toevallig genoeg over wat ik op dit moment op 't werk aan het doen ben.
Charred rice noodles van beginnend lunch marktje op Cathedral Square.
Bbq,zwemmen, en dolfijnen kijken.
... het strand! En dat voor een goede twee uur, met koffie van de lokale Italiaan. Netjes.
Na een leuk lang weekend op het eilandje!
Klamme handjes...
Op de terugweg lagen we nog een kwartier enkele dolfijnen te bewonderen vlak naast onze boot.
Bat cave!
De boten op de voorgrond liggen hier gratis - in de haven betaal je om aangemeerd te liggen. De bergen beschermen tegen stormweer.
Hier zaten tot enkele decennia geleden krokodillen in het water. Ze werden echter allemaal gedood of gevangen.
